ประเภทดาบของญี่ปุ่น

หลายคนนั้นอาจจะชื่นชอบในเรื่องของดาบ หากพูดถึงดาบแล้วมีหนึ่งประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องดาบนั้นก็คือประเทศญี่ปุ่นนั้นเอง โดยดาบญี่ปุนสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ ด้วยกัน คือ

-ไดโตะ

-โซโตะ

ไดโตะ ดาบที่มีความยาวมากกว่า 60 เซนติเมตร (เฉพาะใบดาบไม่รวมด้าม) แบ่งออกเป็น 4 ประเภท

1 โนดาชิ

จะมีความยาวมากกว่า 80 เซนติเมตร ขึ้นไป ด้ามจะอยู่ที่30เซนติเมตรโดยประมาณ จะใช้ในการรบของหมู่กองหน้าทะลวงฟัน ดาบชนิดนี้จะมีลักษณะที่ยาวและมีน้ำหนักมาก เหมาะกับการใช้ฟันกวาดเปิดทางให้ทหารม้าและทหารราบ

2 ทาชิ

ขนาดดาบจะเกิน 80 เซนติเมตร นิยมใช้อย่างมากในทหารม้าตัวแทนตระกูลต่างๆ นิยมใช้ในการรบบนหลังม้า โดยดาบทาชิ ได้สร้างมาเพื่อเหมาะกับการโจมตีจากมุมสูง จนมาถึงหลังยุคมุโรมาจิ การออกรบโดยการเดินเท้ามีบทบาทในการทำศึกสงครามมากขึ้น จึงทำให้ดาบตาชิกลายเป็นอาวุธที่อยู่ข้างกายของเหล่าซามูไรชั้นสูงที่นั้งสู้รบบนหลังม้าเท่านั้น (ดาบตาชิจะพกกันโดยหันด้านคมของดาบลงพื้น ส่วนดาบคะตะนะ จะหันด้านคมขึ้นข้างบน เพื่อให้ใช้งานได้สะดวกในการใช้งาน ที่จะโจมตีได้จากบนหลังม้า)

3โคะตาชิ

ดาบที่มีลักษณะคล้ายดาบตาชิ แต่มีขนาดความยาวโดยประมาณ 60-70 เซนติเมตร ลักษณะใกล้เคียงดาบคะตะนะ ซึ่งจะตกแต่งใกล้เคียงกัน แต่จะเป็นดาบที่คนชนชั้นมีขนาดร่างกายเล็กจะนิยมพกดาบนี้

4คะตะนะ

มีต้นกำเนิดมาจากนำดาบตาชิมาตัด ซึ่งเป็นดาบคมเดียวที่บทบาทในช่วงยุคสมัยสุดท้าย มูโรมาชิ จนมาถึงช่วงยุคเอโดะยุคปลาย เพราะสืบเนื่องจากปลายยุคมูโรมาชิ สู่ยุค โมโมยามะ เป็นช่วงที่เกิดสงครามการเมืองครั้งใหญ่ ที่เรียกว่ายุคเซนโกจิได เป็นยุคแห่งการรบพุ่ง โดยตระกูลใหญ่ โดยที่แต่ล่ะตระกูล รวบรวมตระกูลย่อยๆ ทำให้เกิด กองกำลังทับทหารจำนวนมาก พลทหารซามูไรที่เดินเท้าที่เรียกกันว่า อาชิการุ ได้นำเอาดาบตาชิ มาดัดแปลงพัฒนา โดยการนำดาบตาชิตัดให้สั้นลง เพื่อให้คล่องตัวในการรบบนพื้นดิน และให้เกิดความคล่องแคล่วในการชักดาบขึ้นมาต่อสู้ จนกระทั่งยุคหลัง ช่างตีดาบได้เปลี่ยนมาตีดาบให้มีขนาดที่สั้นลงและความโค้งของดาบนั้นได้มีความตรงมากขึ้น จึงมาเป็นดาบคะตะนะ โดยดาบคะตะนะ จะนิยมเสียบไว้ที่เอวโดยรูปแบบการพกจะหงายคมดาบขึ้น ซึ่งต่างจากดาบตาชิที่จะนิยมโดยการร้อยสายเชือกที่โอบิโทริแล้วจะคว่ำด้านคมลงพื้น

โซโตะ แบ่งออกเป็น3ประเภท

1 วากิซาชิ

เป็นดาบขนาดกลาง ความยาวชองใบดาบนั้นจะอยู่ที่ 50 เซนติเมตร ซามูไรในช่วงยุคเอโดะจะนิยมพกควบคู่กับ ดาบคะตะนะ ความพิเศษนั้นคือสามารถนำพกพาติดตัวเข้าไปในเคหสถานของซามูไรคนอื่นหรือเจ้าขุนมูลนายได้ โดยที่ดาบคะตะนะนั้นจะต้องฝากไว้ที่คนที่ติดตามที่รอด้านนอกได้เพียงเท่านั้น วากิซาซิเป็นดาบที่ใช้ในการทำ เซปปุกุ หรือ ที่นิยมเรียกกันโดยทั่วไปคือ ฮาราคีรี นั้นเอง

2 ตันโต

เป็นดาบขนาดเล็กสั้นกว่า30เ ซนติเมตร ลงมา ขนาดที่นิยมและพกบ่อยอยู่ที่ 26 เซนติเมตร เป็นมีดที่ซามูไรพกติดตัวตอนอยู่ทีบ้านหรือว่างจากงานประจำ การที่จะพกดาบยาวติดตัวนั้นจะไม่สะดวกและความคร่องตัวนักในช่วงทีผ่อนคลายจากหน้าที่ของซามูไรจึงจะพกมีดตันโตและมีดตันโตจะได้รับหน้าที่ที่สำคัญในการทำพิธีเซปปูกุ หรือ การคว้านท้องเพื่อรักษาเกียรติยศแห่งซามูไร

3ไอคุชิ

เป็นดาบอีกประเภทหนึ่งของตันโต ซึ่งจะตกแต่งให้ไม่มีซึบะ (กระบังดาบ) ไมมีห่วงร้อยเชือกที่ฝักดาบ รูปแบบฝักดาบนั้นจะถูกทำให้บางเรียวเป็นพิเศษเพื่อใช้พกในเสื้อกิโมโน ไอคุชินั้นเป็นมีดขนาดสั้นทีหญิงสาวในตระกูลซามูไรจะพกติดตัว ไว้เพื่อป้องกันคนร้าย และ ใช้ในการปลิดชีพตนเองหากถูกหยามเกียรติตามแบบของตระกูลซามูไร การปลิดชีพแบบนี้จะเรียกว่า จิไก เป็นการแทงทีคอเพื่อตัดเส้นเลือดใหญ่